Mindfull in de opvoeding

Ook in het opvoeden probeer ik mindfull te zijn. Uit ervaring weet ik dat je je kinderen altijd probeert te behoeden voor dat wat nog kan komen of dat je bezig blijft met dingen die al zijn gebeurd.

Vandaag had ik precies zo’n voorbeeld waarin ik normaal gesproken mijn angsten over de toekomst had willen projecteren op mijn dochter.

Het begon met dat mijn dochter buiten in het speeltuintje voor ons huis ging spelen met een vriendinnetje. Ik kijk regelmatig of ze nog in de speeltuin is. We hebben ook afspraken over het buiten spelen. In de speeltuin blijven, niet zomaar bij iemand binnen spelen, voor donker thuis etc. Ik had haar nog zien spelen en we hebben nog naar elkaar gezwaaid maar toen Onno 15 minuten later thuis kwam en haar naar binnen wou roepen was ze verdwenen. Ze was niet meer in de speeltuin. Onno is toen gelijk bij de bij ons bekende vriendinnetjes gaan aanbellen. Deze waren gewoon thuis en hadden Pippa niet meer gezien. Toen sloeg de schrik ons toch wel om ons hart. Onno is op de fiets gesprongen, de buurman op z’n scooter opzoek naar Pippa. Enkele buurvrouwen en kinderen liepen door de buurt allemaal opzoek naar ons kind. Hartverwarmend hoe iedereen meehielp en bezorgd was. Een vriendinnetje van Pippa had een idee waar ze was maar toen Onno daar voor de deur stond werd er niet opengedaan en leek het donker in huis. Inmiddels had ik de politie al gebeld en waren die ook opzoek naar Pippa. Onno is toch nog maar een keer gaan aanbellen bij het andere meisje. Een buurman deed open en is toen zelf bij z’n bovenburen gaan aankloppen. Gelukkig daar was ze. Toen ze aankwamen lopen stond de politie voor de deur. Ze was zich rot geschrokken en had volgens eigen zeggen niet in de gaten dat het al zo laat was.

Mijn eerste reactie was om haar uitgebreid te vertellen wat er allemaal had kunnen gebeuren. Maar besloot om mindfull te blijven. En enkel te zeggen hoe blij ik was dat ze heelhuids terug was. De politieagenten voor de deur hadden wel genoeg indruk gemaakt. Ze was zich van geen kwaad bewust geweest maar nu duidelijk wel. Het was niet nodig om nu uitgebreid te gaan vertellen wat er had kunnen gebeuren en hoe bang ik was geweest. Heb haar enkel in mijn armen genomen en gezegd wat ik voelde op dat moment en dat was enkel blijdschap dat ze weer terug was.

Je kunt elk moment kiezen hoe je omgaat met je kids en welk gevoel je op hen projecteert. En als je kunt kiezen tussen positieve en negatieve gevoelens dan zou ik zeker kiezen voor positieve. Adem in en uit en probeer te voelen wat je op dat moment voelt en denkt. Zijn je gedachten negatief? Draai ze dan om. Zijn ze positief, spreek ze dan uit. Je kinderen leren. Ga zelf van het positieve uit. Je kinderen zullen dit van je overnemen. Dit neemt niet weg dat je je kinderen nooit mag vertellen over eventuele gevaren. Maar doe dat wel vanuit een positief gevoel en niet uit angst, boosheid of een andere negatieve emotie.